Pozdrów Urbana!

Paweł Adamowicz

Na początek deklaracja: nie przepadam za Anitą Gargas ani za jej "Magazynem Śledczym"

 Mimo to obejrzałem  ostatni program z tej serii. Przede wszystkim dlatego, że dotyczył Gdańska, a konkretnie kontrowersji związanych z budową centrum handlowego  na Targu Siennym i Rakowym. Niespecjalnie zdziwiłem się, że Telewizja Polska pokazuje  materiał interwencyjny tego rodzaju w momencie, gdy Forum Gdańsk jest już bliskie otwarcia. Wszak chodzi tu nie tyle o samo centrum handlowe, ile o dołożenie Platformie Obywatelskiej, a w szczególności Pawłowi Adamowiczowi.

Niedawno pisałem, że nie poprę Adamowicza w wyborach prezydenckich. Dzisiaj mogę dodać do wymienionych wtedy zastrzeżeń co do jego osoby kolejne. Przede wszystkim butę i arogancję. Ja rozumiem, że nie lubi on Jacka Kurskiego i kierowanej przez niego telewizji. Ma prawo! Nie ma jednak prawa lekceważyć szeregowych dziennikarzy. Złośliwe wypowiedzi  o garniturze reportera zamiast odpowiedzi na konkretne - może i tendencyjne, ale jednak pytanie - dyskwalifikują go. A już szczytem bezczelności jest rzucanie tekstów typu: "Pozdrów Jerzego Urbana". To nie licuje z rangą urzędu prezydenta prawie półmilionowego miasta. Tak może, choć nie powinien, zachowywać się zwykły - za przeproszeniem - dresiarz.

Co do zasadniczego tematu programu, czyli okoliczności towarzyszących podjęciu decyzji o budowie Forum Gdańsk, to uważam, że dyskutowanie o tym teraz - gdy inwestycja jest już na finiszu - mija się z celem. Zresztą nawet obecny wojewoda z ramienia PiS nie chciał wypowiadać się na ten temat przed kamerą.

Ta pierwsza niedziela...

Metropolia czyli dworzec...

Dzisiaj tak zwana pierwsza niedziela "bez handlu". Ujmuję te słowa w cudzysłów, bo w istocie rzeczy ustawa dopuszcza szereg wyjątków. W związku z tym nadal wiele osób zatrudnionych w placówkach handlowych nie korzysta z czasu wolnego.

Sprawdziłem, jak to wygląda w mojej najbliższej okolicy. Biedronka i Lidl rzeczywiście były zamknięte na głucho. Galeria Bałtycka była jednak czynna. W środku zaś można było zrobić zakupy m.in. w kwiaciarni, lodziarni Grycana, sklepie piekarniczym Szydłowskiego i częściowo w sklepie Rąbały (mięsa nie było w ofercie, ale sery tak). Poza tym czynne były punkty gastronomiczne. Tych nie wymieniam, bo przecież gastronomia to niby nie handel...

Głośno w mediach było o gdańskiej galerii Metropolia, której dyrekcja uznała, że może prowadzić handel, bo jest... dworcem kolejowym. Faktycznie, przy jednym z wejść do galerii znajduje się poczekalnia, punkt kasowy oraz rozkłady jazdy rozwieszone na ścianie korytarza łączącego dworzec z wnętrzem Metropolii. Nie wszystkie sklepy skorzystały jednak z okazji. Zamknięty był np. sklep odzieżowy Monnari i parę innych. Czynne natomiast były Delikatesy, jednak nie do końca. Po wejściu do środka przekonałem się, że mogę nabyć warzywa, pieczywo i tak dalej, ale piwa lub czegoś mocniejszego już nie.

Z nabyciem alkoholu we Wrzeszczu nie było natomiast problemu w sklepach całodobowych. Przynajmniej w dwóch, które odwiedziłem. Tu dodam, że sprzedawcy nie wyglądali na właścicieli, a jeżeli się nie mylę, tylko ci ostatni mogą omijać zakaz handlu w niedziele.

Gdyby mnie ktoś pytał o zdanie, to powiedziałbym tak: albo handel bez żadnych ograniczeń, albo zakaz handlu bez żadnych wyjątków. Po co komplikować? Jak mówi Biblia "Niech mowa wasza będzie: tak, tak; nie, nie...

Galeria Bałtycka

Dworzec w Metropolii

Popielniczka sprzed prawie 200 lat

Popielniczka z KPM

Od prawie osiemnastu lat nie palę papierosów. W moim mieszkaniu znajduje się jednak popielniczka, której od czasu do czasu użyczam gościom, którzy w żaden sposób nie potrafią pozbyć się zgubnego nałogu. Ostatnio przyjrzałem się jej nieco bliżej. Okazało się, ku mojemu ogromnego zdziwieniu, że pochodzi ona z roku 1831. Wyprodukowana została przez KPM (Królewska Fabryka Porcelany lub Królewska Porcelana Manufaktura) w Berlinie. W oryginale brzmi to: Königliche Porzellan-Manufaktur.

Wymieniona wyżej firma wypuściła na rynek całe mnóstwo wyrobów z porcelany. Próbowałem znaleźć   w sieci egzemplarz podobny do mojego, ale nie udało mi się to. Dowiedziałem się jednak przy okazji, że tego rodzaju przedmioty można stosunkowo łatwo nabyć na popularnych portalach sprzedażowych. Osobiście nie zbieram wyrobów z porcelany, ale kolekcjonuję m. in. miniaturki alkoholi. W związku z tym mam propozycję dla kolekcjonerów starej porcelany:

a) zakup popielniczki,

b) wymiana na miniaturki alkoholi.

Tanie perfumy

Jaka jest różnica między wodą toaletową Farenhite a Fahrenheit?  Tak z grubsza rzecz biorąc - taka jak między maluchem a porsche. Te dwa auta zapewne każdy by odróżnił, ale w przypadku wody toaletowej nie wszystkim się to udaje. Dzięki temu wielu cwaniaków ma bogate żniwa.

Jak to działa? Podchodzi gość do wybranej osoby na parkingu, w galerii handlowej czy nawet w biurze i proponuje okazyjną sprzedaż perfum. Ściszonym głosem informuje, że przypadkiem znalazł większą ilość markowej wody toaletowej Christian Dior Fahrenheit. Czasami zaś bez żenady informuje, że owe perfumy pochodzą z kradzieży. Dodaje przy tym, że chce tylko 30 złotych za flakonik 100 ml. W tym momencie niektórym osobom zapala się lampka kontrolna. Jak to? Jedna dziesiąta ceny rynkowej za prawdziwego Fahrenheita? Niestety, nie brakuje też takich, których zaślepia pazerność. Płacą więc 20-30 złotych za flakonik wody Farenhite, która normalnie kosztuje 8,90 zł...

A swoją drogą firma City Cosmetics z Warszawy wpadła na świetny pomysł biznesowy. Produkuje wody toaletowe o nazwach łudząco podobnych do tych znanych i uznanych. Nie podrabia ich jednak. Wszak jest różnica między Fahrenheit a Farenhite. Trzeba tylko uważnie czytać... 
P.S. Dla jasności, to nie ja dałem się nabrać...

Uwaga na grzańca z Carrefoura

Inna cena na półce, inna przy kasie - sytuacja jakich wiele w naszych super i hipermarketach. Nie robiłbym z tego większego problemu, bo przecież każdemu może zdarzyć się pomyłka. Nie chciałbym też pochopnie posądzać menadżerów sklepowych o celowe oszukiwanie klientów. Po ostatnim doświadczeniu zastanawiam się jednak, czy to nie jest aby  świadome działanie.

Ostatnie mrozy skłoniły mnie do zakupu wina o nazwie "Grzane Góralskie". Przy pierwszej butelce "grzańca" nie zwróciłem większej uwagi na cenę. Dzisiaj jednak popatrzyłem uważniej. I co się okazało? Cena uwidoczniona na półce wynosi 14,09 zł, zaś po drodze do kasy urasta do 15,25 zł. Kiedy zwróciłem na ten fakt uwagę kasjerce, odesłała mnie do punktu informacji dla klientów. Pani obsługująca ów punkt, po wysłuchaniu moich zastrzeżeń odnośnie braku korelacji między półkowymi i kasowymi cenami, zapytała mnie:

- A zapłacił pan za to wino?

- Oczywiście, że nie!

- No to co pan chce? Jakby pan zapłacił, to zwróciłabym różnicę.

Nie pomogły  wyjaśnienia, że nie chodzi tylko o mój jednostkowy przypadek, lecz o wyeliminowanie błędu. Nieważne, czy na półce z winami czy w systemie kasowym. Cena przy kasie powinna być identyczna z tą na wywieszce przy danym towarze. Koniec i kropka!

- To niech pan idzie na dział z winami, a nie wyżywa się na mnie! - usłyszałem.

- Ja nie wiem, kto i gdzie popełnił błąd - próbowałem jeszcze łagodnej perswazji. -  Skoro pani pracuje w punkcie informacji, to chyba pani obowiązkiem jest przekazanie uwag klientów do osób odpowiadających za poszczególne działy.

- Jakby pan zapłacił, to zwróciłabym różnicę - wróciła do swojej śpiewki. - A tak to nie mamy o czym rozmawiać.

Faktycznie, dalsza rozmowa nie miała sensu. Pytanie tylko, ilu klientów po zapłaceniu sprawdza paragon i wraca z reklamacją...

Rzecz działa się w sklepie Carrefour zlokalizowanym w gdańskiej Galerii Bałtyckiej.