Ireneusz Gębski: Lipce

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Lipce. Pokaż wszystkie posty

Żuławy i wiatr

Wróblewo

Po Wyspie Sobieszewskiej i Jeziorze Przywidzkim przyszła pora na Żuławy. Na tamtejsze ścieżki rowerowe wybrałem się dzisiaj po raz pierwszy w tym sezonie. Z Gdańska wyjechałem przez Olszynkę (ulicą Łanową). Przejechałem pod południową obwodnicą Gdańska i po betonowych płytach wzdłuż Motławy podążyłem przez Krępiec do wsi Dziewięć Włók. Tu wskoczyłem na ścieżkę rowerową, która przez Wiślinę, Lędowo i Wróblewo, zaprowadziła mnie do miejscowości Grabiny Zameczek. Tu skręciłem w prawo i asfaltową drogą nr 227 dojechałem do Pruszcza Gdańskiego. Na wysokości aeroklubu ponownie skręciłem w prawo i przez Rokitnicę i Radunicę dotarłem do biegnącej wzdłuż kanału Raduni drogi technologicznej. Dalej już prosto: Lipce, Orunia i centrum Gdańska.

Na 52 przejechane kilometry ponad 30 przypadło na tereny leżące poza miastem. Zapach kwitnącego rzepaku, śpiew ptaków, szum płynącej wody i niemal puste drogi rowerowe – to niezaprzeczalne walory takiej wycieczki. Podobnie jak urozmaicone widoki, zarówno te krajobrazowe jak i architektoniczne. Tu zapomina się o trudnej nieraz codzienności, zwłaszcza tej związanej z obecną sytuacją epidemiologiczną. Jest tylko rower, droga, świeże powietrze i uczucie wolności. Gdyby tylko jeszcze trochę mniej wiało 😊 Ale na Żuławach do wiatru trzeba się przyzwyczaić, bo rzadko kiedy są tu dni bezwietrzne. Nie na darmo w okolicy postawiono tyle elektrowni wiatrowych.

Dzisiejsza trasa

Droga technologiczna wzdłuż Kanału Raduni

Biblioteczka w Lipcach

Radunia

Kościół we Wróblewie

Szlak Mennonitów

Bocianie gniazdo w Lędowie

Lędowo

Wiślina

Krępiec

Motława

Obwodnica południowa

Kwitnący rzepak

Park, skansen, wiatrak i wierzby płaczące

Pomnik Tatara

Wczoraj się nie udało, ale za to dzisiaj rowerowa wycieczka na gdańskie Żuławy doszła do skutku. Zanim jednak dojechałem do krainy rozległych pól, kanałów i wierzb płaczących, zatrzymałem się na chwilę w Parku Oruńskim. Nie byłem tu już od kilku lat. Tymczasem jest to miejsce godne uwagi na rekreacyjnej mapie Gdańska. Turyści kierują się zazwyczaj do Oliwy, bo to i większe tradycje i katedra na miejscu. Tymczasem park na Oruni jest większy, bo zajmuje powierzchnię 19 hektarów, gdy Park im. Adama Mickiewicza w Oliwie tylko 11. Faktem jest jednak, że dopiero od dziesięciu lat Park Oruński przywracany jest do stanu dawnej świetności. Wcześniej sam park, jak i jego okolice raczej nie zachęcały do wizyt.

Z Oruni popedałowałem drogą technologiczną wzdłuż Traktu św. Wojciecha w stronę Lipiec. Nieopodal przystanku kolejowego skręciłem w lewo i drogą z betonowych płyt biegnącą wzdłuż Raduni pojechałem w pobliże Czarnej Łachy. Dalej zaś ulicą Kanałową dojechałem do asfaltowej szosy nr 226. W Mokrym Dworze zatrzymałem się przy Skansenie Żuławskich Maszyn Rolniczych. Wiele z nich pamiętam z dzieciństwa, choć z zupełnie innego regionu Polski. Okazuje się jednak, że wozy drabiniaste czy młockarnie wszędzie są podobne. A swoją drogą inicjatywa Stowarzyszenia Sołtysów Gminy Pruszcz Gdański jest godna uwagi i propagowania.

Od dawna miałem ochotę obejrzeć wiatrak w Mokrym Dworze, który przed dwoma laty sprowadził z Wyszogrodu sołtys Wiesław Zbroiński. Nigdy jednak nie było mi po drodze. Wiatrak widać bowiem dobrze z szosy między Mokrym Dworem a wsią o nazwie Dziewięć Włók, ale usytuowany jest on za Motławą. Trzeba więc pojechać przez Weselno do wspomnianych Dziewięciu Włók, skręcić z szosy asfaltowej w lewo i jechać po betonowych płytach w stronę Krępca. Za mostkiem na Motławie ponownie skręcić w lewo i już po kilkuset metrach dojeżdża się pod okazały wiatrak. Przybyszów wita drewniana tabliczka na płocie z informacją: „Bez zgody proszę nie wchodzić 508600385”.

Nie zamierzałem wchodzić do środka. Pstryknąłem parę fotek z zewnątrz i pojechałem dalej. Przez Krępiec z unikalną kapliczką na drzewie i przejazd kolejowy, Olszynkę i Dolne Miasto prosto do domu. Ogólny bilans to 45 kilometrów w dwie godziny i 26 minut. Nie śpieszyłem się zbytnio…