Pokazywanie postów oznaczonych etykietą grochówka. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą grochówka. Pokaż wszystkie posty

Diabelski Kamień i ekologiczne spalanie


Diabelski Kamień

Wraz z trzema innymi członkami grupy Zryw (Darek, Heniek i Romek) pojechałem dzisiaj na wycieczkę rowerową do  Źródła Marii. Według pierwotnego założenia  mieliśmy stamtąd zawrócić do Gdańska. Darek przypomniał sobie jednak o dniu otwartym w Elektrociepłowni Gdynia i zaproponował przedłużenie trasy.

Spod dworca we Wrzeszczu wyjechaliśmy zaraz po dziesiątej. Pierwszy krótki postój wypadł przy Sanktuarium Matki Boskiej Brzemiennej w Matemblewie. Akurat trwała tam msza święta.  Dalej pojechaliśmy Matemblewską i Kleszą Drogą. Z tej ostatniej skręciliśmy w Drogę Węglową. Tu tradycyjnie już zatrzymaliśmy się przy Diabelskim Kamieniu, żeby zrobić parę fotek. Stamtąd już bez zbędnego zatrzymywania się pojechaliśmy przez Owczarnię nad Jezioro Wysockie w Osowej. Nikt jednak nie miał ochoty na kąpiel, a zatem ruszyliśmy wprost do Źródła Marii.

Bywałem tam już kilkakrotnie, ale nie wiedziałem, że znajdująca się w tym miejscu figurka Matki Boskiej jest już piątą z kolei. Pierwsza postawiona została w 1922 roku jako wotum za brak ofiar śmiertelnych w wypadku podczas budowy linii kolejowej z Gdyni do Kokoszek. Ostatnia zaś ma dopiero 11 lat.

Dalsza droga z Wielkiego Kacka wiodła nas przez Karwiny, Kacze Łęgi (tu troszkę pobłądziliśmy na leśnych duktach), Chylonię i Meksyk.

W gdyńskiej elektrociepłowni spędziliśmy około godziny. O profilu jej działalności opowiadał nam najpierw dyrektor ds. produkcji, a następnie w towarzystwie przewodnika zwiedzaliśmy poszczególne obiekty tego przedsiębiorstwa. Naszą uwagę zwracano przede wszystkim na proekologiczny aspekt działalności firmy. Rzeczywiście, mimo spalania około dwóch ton dziennie węgla, zanieczyszczenia z elektrociepłowni dzięki systemowi specjalistycznych filtrów, są śladowe. Jest to widoczne nawet dla laika. Wystarczy bowiem spojrzeć na kolor dymu z komina: jest niemal biały. A jaki wychodzi z komina przeciętnego domu czy lokalnej kotłowni?

Na koniec skosztowaliśmy gorącej grochówki, napiliśmy się kawy i wyruszyliśmy w drogę powrotną. W okolicy terminalu promowego zgubiłem gdzieś kolegów i dalszą drogę do Gdańska pokonałem samotnie.

Dystans 69 km. Mile spędzona sobota.
Matemblewo




Jezioro Wysockie

Źródło Marii

Elektrociepłownia Gdynia


Kot w elektrociepłowni






W tunelu pod Martwą Wisłą



Kolejka do wejścia do tunelu

Wraz z tysiącami mieszkańców Gdańska przeszedłem się dziś wydrążonym niedawno tunelem pod Martwą Wisłą. Okazją do tego niecodziennego przejścia łącznikiem trasy Słowackiego z trasą Sucharskiego był jeden z modnych ostatnio w Gdańsku dni otwartych (niedawno były dni otwarte budowanej aktualnie Pomorskiej Kolei Metropolitarnej, tydzień temu swoje podwoje udostępniło publiczności gdańskie ZOO, a za tydzień obejrzeć będzie można przystanek SKM Gdańsk-Śródmieście). Wiem, że to jest podążanie stadnym pędem, ale jakoś mi to specjalnie nie przeszkadza. Mam też świadomość tego, że ten natłok dni otwartych tuż przed wyborami samorządowymi nie jest przypadkowy. Z drugiej strony trudno jednak wymagać od obecnych władz miasta, aby nie chwaliły się swoimi osiągnięciami.



Paweł Adamowicz i Jacek Karnowski

Wracając do dnia dzisiejszego, to podkreślić chciałbym doskonałą (choć zapewne kosztowną) organizację transportu w okolice tunelu (dodatkowe tramwaje kursujące z częstotliwością co 10 minut) i sprawne odwożenie zwiedzających darmowymi autobusami do dworca PKP w Gdańsku. W samo południe w tunelu pojawił się prezydent Paweł Adamowicz wraz ze swoim sopockim odpowiednikiem Jackiem Karnowskim. Obaj ubiegają się o reelekcję, więc nic dziwnego, że chcą zyskać punkty u potencjalnych wyborców.



Co do samego tunelu, to jest to bardzo wielka i skomplikowana inwestycja. Jego długość wynosi około półtora kilometra, a najgłębszy punkt pod  Martwą Wisłą ma 35 metrów. Do użytku oddany zostanie w przyszłym roku.


Prezydent Gdańska chętnie udziela autografów...

Czas przejścia tunelu wraz z oczekiwaniem w sporej kolejce oraz zjedzeniem gorącej grochówki po wyjściu - około półtorej godziny. W sumie miło spędzony fragment kolejnego pięknego, być może jednego z ostatnich, dni tej jesieni. Więcej zdjęć

Esencja Cejlonu

  Poniedziałek, 05.02.24 W niedzielę czwartego lutego wylatujemy z Okęcia zgodnie z planem, czyli o 15.05.   Boeing 347,   należący do...

Posty