Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Jacek Komoń. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Jacek Komoń. Pokaż wszystkie posty

Wspomnienie o Edwardzie Wresiło



Jedno z naszych spotkań w Gdańsku

Trzy dni temu zmarł Edward Wresiło. Wiadomość o jego śmierci przekazał  mi  nasz wspólny kolega Jacek Komoń. Edek był postacią znaną i szanowaną w Gorlicach i okolicznych miejscowościach. Od wielu lat fotografował i filmował wszelkie lokalne uroczystości. Był też współtwórcą i producentem Regionalnej Telewizji Gorlice.

Łukasz Augustyn z portalu Bobowa 24 pisze o nim tak: Był człowiekiem zawsze uśmiechniętym, pełnym humoru. Nigdy się przed nikim nie zamykał, chętnie pomagał wszystkim którzy pomocy potrzebowali. Obiektyw jego kamery rejestrował zawsze ważne dla naszego regionu wydarzenia.

Ja również tak go zapamiętałem. Przyjaźniliśmy się w latach osiemdziesiątych. Wspólnie organizowaliśmy w Gorlicach Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury. Potem, gdy przeprowadziłem się nad morze, Edek był świadkiem na moim ślubie. Z biegiem lat nasze kontakty nieco się rozluźniły. Dzieliła nas odległość z Gorlic do Gdańska, no i każdy z nas miał swoje codzienne troski i radości. Nigdy jednak o nim nie zapomniałem.

W jednym z moich wczesnych tomików (Monolog małomównego mężczyzny) opisałem naszą wizytę w jednostce wojskowej w Nowym Sączu. Pozwolę sobie teraz ją przytoczyć...

Edward Wresiło również rzeźbił
Pamiętam, że do koszar wpadliśmy niejako przy okazji. Akurat przebywaliśmy w stolicy naszego województwa, w której Edek odbywał zasadniczą służbę wojskową. Mówiąc na marginesie, musiał się dobrze sprawować, gdyż wyszedł w stopniu kaprala. Weszliśmy do pokoju, w którym urzędował dawny dowódca Edka i po krótkim przywitaniu rozsiedliśmy się wygodnie przy niewielkim biurku. Rzecz jasna, najpierw popłynęły wspomnienia.
Potem kapitan zaparzył nam herbatę, a Edek wyciągnął butelkę żytniej. Na ten widok oficer pokręcił przecząco głową, jakby chciał powiedzieć: "Nie wygłupiaj się, jeszcze ktoś wejdzie i będzie chryja" Widziałem jednak, że grdyka poruszyła mu się niedwuznacznie.


- Otworzymy drzwi i napijemy się po góralsku - oznajmił Edek.

Kapitan znów pokiwał głową, ale tym razem aprobująco. Polecił mi też, abym szybko wypił herbatę z połowy szklanki. Nie wiedziałem, dlaczego mam to zrobić, ale skoro znajdowałem się w koszarach, to polecenie wykonałem bez szemrania. Zauważyłem zresztą, że tamci dwaj zrobili to samo. Rozjaśniło mi się w głowie dopiero wtedy, gdy mój kolega dopełnił szklanki wódką i poszedł otworzyć drzwi. Korytarzem przechodzili żołnierze i oficerowie, a my, jakby nigdy nic, siedzieliśmy sobie przy herbatce. Szklanki mieliśmy prawie cały czas pełne, gdyż Edek stale uzupełniał ich zawartość. Pod koniec naszego spotkania kolor herbaty był już cokolwiek przeźroczysty, ale poradziliśmy sobie z tym. Po prostu wypiliśmy ją do dna.

Edek był starszy ode mnie zaledwie o rok. No cóż, skoro z naszej półki już biorą, to trzeba być przygotowanym. Póki jednak żyjemy, to starajmy się pracować na to, aby nas wspominano dobrze. Edek całym swoim życiem zapracował na jak najlepsze wspomnienia. Spoczywaj w spokoju, kolego...

Esencja Cejlonu

  Poniedziałek, 05.02.24 W niedzielę czwartego lutego wylatujemy z Okęcia zgodnie z planem, czyli o 15.05.   Boeing 347,   należący do...

Posty