Chińska kurtyzana

Jakiś czas temu trafiła w moje ręce książka o długim tytule „W ŚWIECIE WIATRU I WIERZB Wyznania chińskiej kurtyzany”. Pozycja ta wydana została w ubiegłym roku przez Świat Książki. Uwagę każdego wyrobionego czytelnika zwraca brak nazwiska autora na okładce i na stronie tytułowej. Z tej ostatniej dowiadujemy się jedynie, że książkę opracował i podał do druku  Jerzy Chociłowski.  Druga część tytułu była mi dziwnie znajoma. Przebiegłem więc wzrokiem po półkach mojej biblioteczki i szybko znalazłem „Wyznania chińskiej kurtyzany”, wydane przez Dom Książki w 1989 r.  w nakładzie stu tysięcy egzemplarzy (a tak na marginesie to szkoda, że obecnie wydawnictwa nie podają nakładu w  metryczkach książek). W tym przypadku jednak jako autorka podana była Miao Sing, a Jerzy Chociłowski jako ten, który książkę przetłumaczył i opracował. 

„Co tu jest grane?” – pomyślałem sobie.  Przecież we wszystkich wydawnictwach dobrym zwyczajem jest podawanie nazwiska autora i tytułu oryginału. Dopiero przeczytanie notki na skrzydełku tylnej okładki omawianej książki  wyjaśniło moje wątpliwości: „W świecie wierzb i wiatru to przetworzona i rozszerzona wersja Wyznań chińskiej kurtyzany, które w 1987 r. opublikowało Wydawnictwo  Łódzkie  w tłumaczeniu i opracowaniu Jerzego Chociłowskiego na podstawie apokryfu wydanego anonimowo po angielsku ponad pół wieku temu w Honkkongu.”

Dodać warto, że tematyka  erotycznych zwierzeń chińskiej kurtyzany okazała się być bardzo poczytna, gdyż zainspirowała także Macieja Świerkockiego i Witolda Jabłońskiego, którzy pod pseudonimem wspomnianej Miao Sing wydali w 1991 r. książkę „Chińska kurtyzana – tortury miłości”, a rok później powieść pt. „Uczennica chińskiej kurtyzany". Tym razem użyli jednak pseudonimu Liu Sing”.

Też jadałem szczaw

Stefan Niesiołowski po raz kolejny wywołał medialną burzę. Zakładam,  że wcale tego nie planował ani też nie spodziewał się aż takich reperkusji swoich słów. Wypowiedział je bowiem w ferworze dyskusji z dziennikarką, a że, (jak już kiedyś wspomniałem) szybciej mówi niż myśli - no to znowu stał się obiektem ataków i drwin.

Osobiście nie zamierzam tym razem atakować posła Niesiołowskiego. Powiem więcej – w pewnym sensie chcę go bronić. Przede wszystkim dlatego, że podobnie jak on, nie wierzę w to, że w Polsce głoduje 800 tysięcy dzieci. Te dane są wzięte z sufitu, gdyż tak naprawdę badania objęły losową próbę na ośmiuset osobach. Potem ktoś zastosował jakiś dziwny przelicznik, no i wyszła ogromna liczba.

Co do szczawiu i ulęgałek to mam podobne wspomnienia jak poseł Niesiołowski, choć jestem od niego sporo młodszy. Faktycznie, w latach szczenięcych podjadało się wszystko to, co było w zasięgu ręki. Nie wynikało to jednak wyłącznie z powodu braku jedzenia w domu, choć i takie przypadki się zdarzały. Częściej jednak było tak, że nikomu nie chciało się przerywać zabawy czy gry w piłkę. A że młody organizm potrzebuje sporo składników odżywczych, więc jadło się to, co rosło w najbliższej okolicy. Czasami były to czereśnie czy jabłka sąsiada, a czasami wspomniane przez posła PO ulęgałki lub dziko rosnący szczaw.

Wiadomo, że w wielu rodzinach nie przelewa się. Jednak niedostatek a głód to dwie różne sprawy. Współcześnie występuje bowiem problem marnotrawstwa żywności a nie jej braku. To właśnie  podkreślał Stefan Niesiołowski w rozmowie z Moniką Olejnik. Oczywiście media wychwyciły z całego wywodu tylko ten nieszczęsny szczaw, no i jest jak jest…

mBank po raz trzeci...

Znowu zmuszony jestem do napisania paru gorzkich słów odnośnie mBanku (pisałem już na ten temat trzeciego i szóstego lutego). Po mojej ostatniej reklamacji otrzymałem siódmego lutego e-mail o treści:

(…) Reklamacja zostanie rozpatrzona najszybciej jak to będzie możliwe natomiast maksymalny możliwy czas rozpatrywania reklamacji może wynieść do 30 dni.

Mam nadzieję, że powyższe informacje będą dla Pana pomocne.

Pozdrawiam

Radomir Łowczy

Ok, czekałem już tyle czasu, to poczekam jeszcze miesiąc. Skoro są takie procedury, to trudno  – pomyślałem sobie.  Tymczasem dzisiaj, na dwa dni przed terminem otrzymałem kolejną wiadomość. Niestety, nie taką, jakiej się spodziewałem. Nikt się też pod nią nie podpisał, nie licząc enigmatycznego „Zespół mBanku”.

Szanowny Panie,

nawiązując do Pana reklamacji o numerze R89341937, na wstępie bardzo przepraszamy za przedłużający się czas rozpatrywania Pana zgłoszenia. Sformułowanie przez Bank odpowiedzi wymaga podjęcia dodatkowych czynności wyjaśniających, co skutkuje przedłużeniem prac nad reklamacją. Zapewniamy jednak, że po dokonaniu wnikliwej analizy wszystkich poruszonych przez Pana zagadnień wyczerpująca odpowiedź zostanie do Pana wysłana, nie później niż w ciągu 30 dni od daty nadania niniejszej wiadomości.

A zatem kolejny miesiąc oczekiwania. Trzeci od chwili zaistnienia problemu.  Chodzi raptem o 50 zł, a więc śmieszną kwotę, o której w normalnych warunkach nie warto byłoby nawet wspominać. W tym wypadku w grę wchodzi jednak  wiarygodność banku, czyli instytucji powszechnego zaufania. To, co teraz napiszę, jest może banalne, ale chyba nadal obowiązujące w cywilizowanym świecie. Otóż jeżeli się coś obiecuje, to należy wywiązywać się z zobowiązań. Chyba nie muszę dodawać, że gdyby sytuacja była odwrotna, to już dawno buliłbym słone odsetki…

Wodowanie w Stoczni Gdańskiej

Dodaj napis

Czy będą kolejne wodowania?

Bergensfjord

W Stoczni Gdańskiej zwodowano dzisiaj prom samochodowo-pasażerski "Bergensfjord" zbudowany dla armatora norweskiego. Do tej pory w tej stoczni powstało 1027 jednostek pływających. Ciekawe, ile jeszcze powstanie? Prezes Stokłosa w swoim wystąpieniu zaznaczał, że przy takich okazjach mówi się tylko o rzeczach dobrych. To prawda, ale mam jakieś dziwne przeczucie, że nieprędko będzie okazja do oglądania kolejnego wodowania w tej stoczni. Chciałbym się mylić…

Póki co polecam filmik z wodowania:

Czuły eWUŚ

Według ministra Boniego system eWUŚ (elektroniczna weryfikacja uprawnień  świadczeniobiorców) działa bardzo dobrze. Podobnego zdania jest szefowa NFZ Agnieszka Pachciarz. Twierdzą oni, że w styczniu tylko 0,1 procenta pacjentów nie mogło odnaleźć się w systemie. Tymczasem Anita Karwowska z MetroMSN uważa, że prawie dwa miliony osób ma problem z potwierdzeniem uprawnień do świadczeń medycznych. Nie wiem jak jest do końca z tymi liczbami, ale opowiem na własnym przykładzie, dlaczego ten niezwykle czuły system – jak określiła go inspektor Joanna Gorczyca z oddziału ZUS w Gdańsku przy ul. Tuwima – nie wykazuje mnie wśród osób ubezpieczonych.

Wspomniana pani inspektor przez długie minuty wpatrywała się w ekran monitora i za nic w świecie nie mogła wydedukować, dlaczego  system eWuś mnie „nie widzi”, mimo iż jestem ubezpieczony i płatnik odprowadza należne składki. Poprosiła w końcu o pomoc koleżankę, a ta już po paru kliknięciach zorientowała się, w czym rzecz. Otóż okazało się, że w 2002 roku do ubezpieczenia zdrowotnego zgłosił mnie ówczesny zakład pracy mojej żony, który wkrótce został zlikwidowany.  Od tego czasu wielokrotnie jeszcze byłem ubezpieczany przez różne podmioty, jednak w rejestrach ZUS wciąż tkwi ta rejestracja sprzed jedenastu lat. Oznacza to, że dopóki nie zostanę wyrejestrowany, dopóty nie będę mógł być ujęty w eWUŚ. Sytuacja jest na tyle paradoksalna, że nadal mam prawo do świadczeń leczniczych, lecz każdorazowo muszę wypełniać stosowne oświadczenie. Tak więc jestem ubezpieczony, ale w systemie eWUŚ mnie nie ma…

W przypadku dawnej firmy mojej żony na szczęście jest jej prawny spadkobierca, który być może będzie w stanie odkręcić tę zaległą sprawę. Kto jednak uzupełni formalności w ZUS w przypadkach osób, po których dawnych miejscach pracy nie ma ani śladu?