Niezłe numery

Z racji pełnionych ostatnio obowiązków dość szczegółowo zapoznaję się z topografią Wrzeszcza, Strzyży i częściowo Oliwy. Mieszkam co prawda w tym rejonie od wielu lat, ale nie przypuszczałem, że mogą być tak karkołomne numeracje ulic, jak na poniższych przykładach.

Oto  apartamentowiec, którego adres to ul. Polanki 86. W rzeczywistości usytuowany on jest kilkaset metrów od tej ulicy. Na dobrą sprawę mógłby być przypisany do ulicy VII Dwór, bo jest do niej znacznie bliżej z tego miejsca.

Polanki 86

Podobnie rzecz ma się z posesją nr 33 przy ul. Abrahama. Z jednej strony jest tam parafia rzymsko-katolicka oznaczona numerem 38, a z drugiej, tuż pod lasem, jest budynek z numerem 39.  Konia z rzędem temu, kto bez wahania trafi pod wymieniony numer.

Sporo trudności nastręcza też odnalezienie numeru 45 przy ulicy Podleśnej. Po stronie numerów nieparzystych ostatnim budynkiem jest bowiem dom z numerem 39. To właśnie od jego właściciela dowiedziałem się, że nr 45 jest wcześniej i w dodatku po przeciwnej stronie.

Takich kwiatków jest znacznie więcej. Czasami odnoszę wrażenie, że numerowaniem poszczególnych posesji zajmowała się osoba nie do końca trzeźwa.

Budżetowa pazerność

Na opakowaniach papierosów można znaleźć mnóstwo groźnie brzmiących ostrzeżeń, np.:

- palenie może być przyczyną raka,

- palenie zabija,

- palenie może spowodować bezpłodność,

- palenie przyspiesza starzenie się skóry.

Viceroy z Rosji

Nałogowych palaczy nie jest jednak łatwo przestraszyć. Unia Europejska wymyśliła więc, że trzeba wydrenować im kieszenie. Skoro bowiem koszty leczenia następstw palenia tytoniu są ponoszone przez poszczególne państwa, to potrzebne są na to środki finansowe. Systematycznie podnoszona  jest więc akcyza na papierosy. Już w tej chwili akcyza i Vat stanowią  w Polsce około 85 procent ceny detalicznej paczki papierosów. A trzeba wiedzieć, że nie jest to jeszcze koniec podwyżek. Jednakże z drugiej strony nie przekłada się to proporcjonalnie na zwiększenie wpływów do budżetu. Dlaczego?

Beverly

Ano dlatego choćby, że wielu palaczy nabywa papierosy produkowane za wschodnią granicą. Tym samym bogacą się budżety Ukrainy, Rosji i Białorusi. Po drodze zarabiają też liczni mniejsi i więksi przemytnicy, a mimo to cena końcowa jest nadal atrakcyjna dla naszych konsumentów tytoniu. O ile bowiem w polskich sklepach paczka papierosów kosztuje około jedenastu złotych, to ta przywieziona ze wschodu około siedmiu.

Na szczęście mnie osobiście ten problem nie dotyczy już od prawie trzynastu lat.

Ornitologia za oknem

Ponad rok temu  pisałem w moim dzienniku: "Przez kilka lat na jednym z drzew rosnących na naszym podwórku gnieździły się sroki. Tej wiosny, z nieznanych mi przyczyn, ptaki te rozebrały gniazdo i gdzieś się wyprowadziły. Szkoda, bo przywykłem już do ich skrzeczenia."

Gniazdo wron

Gniazdo srok

Nie wiem, czy to te same sroki, ale w tym roku zagnieździły się nie na drzewie, lecz na rynnie budynku, który znajduje się po przeciwnej stronie kamienicy, w której zamieszkuję. Z kolei przez okna od strony podwórka mogę obserwować  powstające w szybkim tempie gniazdo wron. One same siedzą najczęściej na kalenicy sąsiedniego budynku lub na poprzecznych elementach zbiorczej anteny telewizyjnej. 

Sroki i wrony to dość popularne ptaki, ale w dużych miastach raczej nie występują w masowej skali. Mnie osobiście one nie przeszkadzają. Wprost przeciwnie, lubię popatrzeć jak kręcą się wokół swoich gniazd. Nie wiem jakie intencje kierują moim kotem, ale też jest zainteresowany wymienionymi ptakami, gdyż biega od okna do okna, śledząc je wzrokiem. A ogon chodzi mu przy tym jak nakręcony...

Złoty królik

Po minionych właśnie  Świętach, pełnych śniegu (dla mnie zaś dodatkowo umilonych silną infekcją dróg oddechowych), pozostała mi między innymi tako oto pamiątka.

Na pierwszy rzut oka nie ma nic niezwykłego w tej czekoladowej figurce "złotego królika". Jednakże umieszczone na etykiecie ostrzeżenie może przerazić co bardziej wrażliwe dzieci. Jeżeli bowiem nie można bawić się wstążeczką i dzwoneczkiem, to co z nimi zrobić? Może zjeść?! Ciekawe, co na to producent i dystrybutor  "Gold Bunny"...

Biała kiełbasa po domowemu

Domowa biała kiełbasa

Co pewien czas opinia społeczna informowana jest o nowych aferach związanych z produkcją mięsa i wędlin. A to ktoś  dodaje soli przemysłowej do artykułów spożywczych, a to ktoś inny (Viola) powtórnie przerabia przeterminowane wyroby. Jeszcze inny myje stare kiełbasy w oleju, żeby ładnie błyszczały i sprawiały wrażenie świeżych. Nic dziwnego więc, że od dłuższego czasu podejrzliwie  przyglądam się wyrobom wędliniarskim i coraz częściej rezygnuję  z zakupów, zwłaszcza w hipermarketach. Uważam, że o wiele bezpieczniej i zdrowiej  (często też taniej) jest nabyć surowy schab, łopatkę czy szynkę w jakimś niewielkim zaufanym sklepie lub na rynkowym straganie, a następnie przyrządzić według własnego gustu.

Podobnie rzecz ma się z białą kiełbasą, potrawą tradycyjnie kojarzoną z Wielkanocą. Im bliżej świąt, tym więcej reklam różnych super i hipermarketów, które prześcigają się  w promocjach tego przysmaku. Wiadomo jednak nie od dziś, że w handlu  (i nie tylko)  nie ma nic za darmo.  Jeżeli cena białej kiełbasy spada np. do 12 zł za kilogram, to można mieć pewność, że jest ona nafaszerowana wszystkim co tylko można sobie wyobrazić, ale na pewno nie pełnowartościowym mięsem. Możemy więc znaleźć tam mięso drobiowe, skóry, ścięgna, tłuszcz, sporo chemicznych dodatków, no i przede wszystkim ponadnormatywną ilość wody.

Dlatego też polecam każdemu, kto lubi dobrze i smacznie, a przy tym zdrowo zjeść  - własnoręczny wyrób kiełbas. Nie trzeba do tego żadnego specjalistycznego sprzętu. W zupełności wystarczy maszynka do mielenia mięsa, odrobina chęci i trochę wolnego czasu. Co do przepisów, to w sieci można znaleźć ich mnóstwo.