Niezłe numery

Z racji pełnionych ostatnio obowiązków dość szczegółowo zapoznaję się z topografią Wrzeszcza, Strzyży i częściowo Oliwy. Mieszkam co prawda w tym rejonie od wielu lat, ale nie przypuszczałem, że mogą być tak karkołomne numeracje ulic, jak na poniższych przykładach.

Oto  apartamentowiec, którego adres to ul. Polanki 86. W rzeczywistości usytuowany on jest kilkaset metrów od tej ulicy. Na dobrą sprawę mógłby być przypisany do ulicy VII Dwór, bo jest do niej znacznie bliżej z tego miejsca.

Polanki 86

Podobnie rzecz ma się z posesją nr 33 przy ul. Abrahama. Z jednej strony jest tam parafia rzymsko-katolicka oznaczona numerem 38, a z drugiej, tuż pod lasem, jest budynek z numerem 39.  Konia z rzędem temu, kto bez wahania trafi pod wymieniony numer.

Sporo trudności nastręcza też odnalezienie numeru 45 przy ulicy Podleśnej. Po stronie numerów nieparzystych ostatnim budynkiem jest bowiem dom z numerem 39. To właśnie od jego właściciela dowiedziałem się, że nr 45 jest wcześniej i w dodatku po przeciwnej stronie.

Takich kwiatków jest znacznie więcej. Czasami odnoszę wrażenie, że numerowaniem poszczególnych posesji zajmowała się osoba nie do końca trzeźwa.

Znowu śmierć na Grunwaldzkiej

Dodaj napis

Kolejny tragiczny wypadek przy al. Grunwaldzkiej w Gdańsku – jedna osoba nie żyje, trzy w stanie ciężkim trafiły do szpitala. Kierująca  mercedesem dziewiętnastoletnia dziewczyna na prostym odcinku jezdni wpadła prawdopodobnie w poślizg i uderzyła w drzewo. Przed niespełna rokiem niemal identyczny wypadek miał miejsce dwieście metrów dalej. Tym razem kierowcą był mężczyzna. Prowadzone przez niego bmw również wypadło z drogi i zatrzymało się na drzewie. Bilans ofiar był taki sam jak w dzisiejszym przypadku.

 Wymieniam tylko te najbardziej tragiczne wypadki. Jednakże na tym feralnym odcinku  alei Grunwaldzkiej od ul. Abrahama do al. Wojska Polskiego jest ich dużo więcej. Na szczęście większość z nich kończy się bardziej szczęśliwie. Przynajmniej dla kierowców i ich pasażerów, gdyż auta biorące udział w kolizjach nadają się zazwyczaj do kasacji.

Jak widać, ten prosty i pozornie bezpieczny fragment reprezentacyjnej arterii Wrzeszcza i Oliwy jest bardzo zdradliwy. Dziwię się trochę, że dopuszcza się tutaj prędkość 70km/h, zresztą wielu kierowców i tak ją przekracza. Po tylu wypadkach warto byłoby chyba pomyśleć o ograniczeniu prędkości w tym miejscu. Na pewno nie zaszkodziłby też fotoradar, który akurat tu miałby rację bytu.  Wiem, że samymi ograniczeniami i represjami nie można nikogo nauczyć rozważnej jazdy. Myślę jednak, że chyba lepiej raz czy drugi zapłacić mandat niż spowodować dramatyczny w skutkach wypadek.

Wśród morenowych wzgórz Wrzeszcza

Dzisiejszy spacer po wzgórzach morenowych okalających Wrzeszcz rozpocząłem od ulicy Współczesnej. Ulica ta przebiega tuż pod lasem, na skraju którego znajduje się spora odłownia dzików. Leśnymi duktami, grubo wyścielonymi kolorowymi liśćmi, zostawiając po prawej stronie cmentarz Srebrzysko, zmierzałem do Jaśkowej Doliny.  Po drodze minąłem unikalny Teatr Leśny w Gaju Gutenberga, a chwilę później zatrzymałem się przy altanie, w której znajduje się replika pomnika tego mistrza sztuki drukarskiej.

Po przejściu przez Jaśkową Dolinę zacząłem wspinać się na wzgórze Sobótka. Wkrótce dotarłem do charakterystycznego betonowego punktu widokowego zwanego Ślimakiem. Nieco dalej znajduje się wieża nadawcza Jaśkowa Kopa. Tu ciekawostka: wzgórze wznosi się na wysokość 83 m n.p.m., a konstrukcja wieży liczy sobie 94 metry. Spod Jaśkowej Kopy schodziło się niegdyś w stronę ul. Sobieskiego przez sporą łączkę (moi synowie zjeżdżali tam na sankach). Teraz wszystko zarosło krzakami, a do parku Królowej Marysieńki idzie się wąską ścieżką. Sam park natomiast jest ładnie odnowiony i zupełnie nie przypomina pełnego chaszczy, ponurego miejsca, gdzie kilkanaście lat temu gromadzili się okoliczni pijaczkowie.

Przy pobliskiej ul. Traugutta mijam bramę ze szlabanem, za którym znajduje się siedziba Wirtualnej Polski. Po drugiej stronie ulicy, za płotem, który nie jest w stanie niczego ukryć – popadający w coraz większą ruinę dwór Studzienka. Przechodzę kilkaset metrów lasem, mijając ogrodzone boisko SP nr 54 (bywałem tam niegdyś na wywiadówkach), by dotrzeć do kolejnego zdewastowanego obiektu. Tym razem jest to dawna siedziba ośrodka Telewizji Gdańsk przy ul. Sobótki.

Smutne jest to, że we Wrzeszczu powstaje mnóstwo nowych, pełnych przepychu biurowców, a nie ma chętnych do zainwestowania w odrestaurowanie zabytkowych budynków. Jak tak dalej pójdzie, to niebawem będziemy spacerować  między szklanymi gmachami, a stare budynki będziemy znać tylko ze zdjęć…

Teatr Leśny

Altana Jana Gutenberga

Ślimak na Sobótce

Ślimak

Pod Ślimakiem:)

Wieża nadawcza Jaśkowa Kopa

Park Królowej Marysieńki

Park Królowej Marysieńki

Dwór Studzienka

Dwór Studzienka

Widok na PG

Dawny ośrodek TVP Gdańsk

Dawny ośrodek TVP Gdańsk

Kasyno w Cristalu

Kasyno we Wrzeszczu

W legendarnym gdańskim Cristalu bywali niemal wszyscy, od polityków wszelkich opcji poczynając, a na członkach „klubu samotnych serc” skończywszy. Właściciel tego lokalu, Ryszard Kokoszka, znany głównie z organizowania przyjęć imieninowych i urodzinowych dla Lecha Wałęsy, nie zamykał drzwi przed nikim. Bywali tutaj zarówno Kwaśniewscy, jak i nieżyjący już prałat Henryk Jankowski. Ale to już historia…

Wnętrze kasyna

W dawnej restauracji mieści się obecnie kasyno.  Dzisiaj właśnie miało nastąpić jego techniczne otwarcie. Jednakże kilku przedstawicieli mediów, którzy pojawili się o wyznaczonej godzinie, czekała niespodzianka. Otóż obsługa jedynej, jak na razie, gdańskiej jaskini hazardu, nic o tym nie wiedziała. Nie mogliśmy zatem wejść na piętro i obejrzeć ruletki czy stołów do pokera. Nieoficjalnie dowiedzieliśmy się, że kasyno działa już od pięciu dni. Tymczasem na jednym z trójmiejskich portali cytowano Mariusza Grzejszczaka ze spółki Casino, który miał twierdzić, że po dzisiejszym otwarciu technicznym oficjalne otwarcie kasyna nastąpi na przełomie lipca i sierpnia. Trochę to dziwne i tajemnicze, no ale w hazardzie przecież nigdy nic nie wiadomo…