Ireneusz Gębski: Stara kopalnia

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Stara kopalnia. Pokaż wszystkie posty

Migawki z sanatorium (11)

Wybrałem się ponownie do centrum Wałbrzycha. Tym razem zwiedzanie zacząłem od pałacu Czettritzów przy ulicy Zamkowej. Początki tego obiektu sięgają końca XVI wieku. Potem był kilkukrotnie przebudowywany. Zmieniali się także jego właściciele. Najpierw naziści przywłaszczyli sobie te posiadłość, a po wojnie była tu Dyrekcja Dolnośląskiego Zjednoczenia Węglowego oraz partyjne władze wojewódzkie. Od 2004 roku mieści się tutaj Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Angelusa Silesiusa. Ciekawostką jest fakt, że w pałacowych pomieszczeniach spędziła ostatnie lata życia księżna Daisy. Upamiętnia ją postawione przed pałacem w 2007 roku popiersie wraz z tablicą pamiątkową. Była to inicjatywa mieszkańców Wałbrzycha z okazji stulecia podjęcia przez księżnę działalności społecznej i charytatywnej.

Kolejne kroki skierowałem na zbocze góry Niedźwiadki, gdzie znajduje się mauzoleum upamiętniające 170 tysięcy Ślązaków, który polegli podczas pierwszej wojny światowej, ofiary wypadków górniczych oraz 25 bojowników ruchu narodowo-socjalistycznego. Mauzoleum, a właściwie cenotaf (pozorny grobowiec) powstał w latach 1936-1938. Po wojnie obiekt ten był niemal całkowicie zapomniany i powoli ulegał zniszczeniu. Od dwóch lat, dzięki społecznej inicjatywie "Ratujmy wałbrzyskie mauzoleum", trwają prace porządkowe i planowane jest umieszczenie tablicy informacyjnej.

Schodząc z zalesionego wzgórza w ulicę Kasprowicza, przed oczami miałem panoramę Wałbrzycha z Chełmcem w tle. Dalej szedłem ulicą Mickiewicza, Aleją Wyzwolenia i ul. Piotra Wysockiego, by na wysokości Starej Kopalni wsiąść w autobus linii nr 5 i wrócić do Szczawna-Zdroju. Tym samym dzisiejszy spacer skrócił się do niespełna 9 kilometrów.

Mauzoleum Wałbrzych

Chełmiec z ul. Kasprowicza

Wałbrzych i Chełmiec ze zbocza Niedźwiadki

Kolegiata z ul. Mickiewicza

Migawki z sanatorium (8)

Miałem zamiar wejść dzisiaj na Chełmiec. Niestety, nisko wiszące chmury zasnuwały wierzchołek tej góry. Zmieniłem więc plany i wybrałem się na spacer do centrum Wałbrzycha. Ostatni raz chodziłem po tym mieście w 1975 roku. Co nieco zmieniło się od tego czasu. Nie funkcjonuje już żadna kopalnia węgla, ale jedna z nich udostępniona jest do zwiedzania. Chodzi o dawną „Julię” znaną też jako ”Thorez”. Obiekt ten nazywa się obecnie Stara Kopalnia Centrum Nauki i Sztuki. Aby zachęcić turystów do odwiedzin Wałbrzycha miasto oferuje bilet zbiorczy za 81 zł (ulgowy 59), w ramach którego można zwiedzać wspomnianą Starą Kopalnię, Palmiarnię, Zamek Książ i Muzeum Porcelany. Bilet ważny jest aż 12 miesięcy, więc można sobie na spokojnie zaplanować odwiedziny poszczególnych obiektów.

Z okazji rocznicy porozumień sierpniowych pod kopalnianym krzyżem złożyli wieńce m. in. parlamentarzyści PO oraz pochodzący z pobliskich Świebodzic wiceminister Ireneusz Zyska. Kwiaty i wieńce złożono też pod figurką św. Barbary, patronki górników.

W centrum Wałbrzycha przeszedłem najpierw w pobliżu okazałego gmachu poczty. Na placu przed nim stoi obelisk poświęcony ofiarom katastrofy smoleńskiej (widnieją na nim nazwiska wszystkich 96 osób uczestniczących w tym tragicznym locie). Na pobliskim rynku z dużą fontanną pośrodku kręci się zaledwie parę osób. Może to wina pogody? W jakimś stopniu na pewno, ale generalnie rzecz biorąc, Wałbrzych sprawia wrażenie miasta wymarłego. O ile jeszcze w typowych sypialniach, czyli Podzamczu i Piaskowej Górze, widać jakiś większy ruch, o tyle w śródmieściu jest pustawo. Widać wiele opuszczonych kamienic i pozamykanych zakładów usługowych.

Zachodzę jeszcze pod okazałą kolegiatę NMP Bolesnej i św. Aniołów Stróżów z przełomu XIX i XX wieku. Podziwiam jej strzeliste wieże spod daszku, pod którym schroniłem się przed przelotnym, ale dość intensywnym deszczem. Potem oglądam jeszcze gmach ratusza, przed którym również jest fontanna, choć mniejsza od tej na rynku. Przechodzę obok tężni solankowej w Parku im. Jana III Sobieskiego, mijam Pomnik Górnictwa Wałbrzyskiego przy ul. Wyzwolenia i kieruję się powoli na Szczawno-Zdrój. Dzisiejszy dystans to nieco ponad 15 kilometrów.