Magellanem wokół Wielkiej Brytanii - Amsterdam, Orkady i Szetlandy

Zaczęło się niefortunnie - nie sprawdziłem, że PKM  nie kursuje na lotnisko w dni świąteczne przed godziną szóstą. W efekcie musiałem wezwać taksówkę, co uszczupliło mój budżet o 43 zł. Cóż, pośpiech i roztargnienie muszą kosztować...

Na lotnisku w Rębiechowie spotykam się ze znakomitym podróżnikiem Wojciechem Dąbrowskim. Będziemy razem podróżować Magellanem. To już nasza druga  (po Pamirze) wspólna wyprawa.

W samolocie kanapki, kawa, sok pomidorowy. Lot do Amsterdamu trwał godzinę i 40 minut.

Bilet z lotniska Shiphol do stacji centralnej kosztuje 5,30 euro. Automat przyjmuje tylko monety i karty. Banknotów nie chce. Pociąg jest prawie pusty. Do dworca jedziemy 15 minut.

Spacer na pobliski terminal i zaokrętowanie o jedenastej.  Robią nam zdjęcia do identyfikacji, skanują karty płatnicze i wydają plastikowe karty pokładowe. W trakcie rejsu trzeba je będzie mieć zawsze przy sobie, gdyż potrzebne będą zarówno przy wchodzeniu i wychodzeniu ze statku, jak również przy zamawianiu jakichkolwiek usług czy np. drinków w barze lub w restauracji. Po przeskanowaniu bagażu otrzymujemy kabinę na siódmym pokładzie (jest dość obszerna) i kartę klucz z otworami.

O dwunastej rozpoczyna się lunch - wybór dań duży: mięsne, rybne, sałatki, owoce, ciasta, kawa i herbata.

Załoga Magellana jest międzynarodowa. Najwięcej jej członków z 560 osobowego składu pochodzi z Ukrainy (141) i Indii (117), sporo z Rumunii, Filipin, Serbii,  Włoch i Gruzji.  Nasz steward ma na imię Win. Pochodzi z Myanmaru (dawnej Birmy). Pasażerowie na ogół w podeszłym wieku. Przede wszystkim Anglicy i Holendrzy. Spotykam też parę Polaków, ale od 60 lat mieszkających w Londynie. Oprócz nich i mieszanego małżeństwa z Essex, no i nas dwóch, nie znajduję nikogo z Polski.

O 14.30 ogłoszono alarm próbny. Trzeba było zabrać z kabin kapoki i udać się na wyznaczony punkt zbiórki. Po założeniu kapoków gęsiego pomaszerowaliśmy w pobliże wyznaczonej szalupy ratunkowej. Tej ostatniej jednak nie spuszczano.

Korzystając z pięknej pogody zrobiłem sobie sześciokilometrowy spacer po Amsterdamie. Oprócz sklepu z pamiątkami (nabyłem do swojej kolekcji łyżeczkę za 4 euro) otwarte były tylko bary i restauracje. W okolicy dworca kolejowego mnóstwo rowerów, a na kanałach, barek i statków. Z trudem przypominałem sobie miejsca, które widziałem przed siedemnastoma laty.

O godzinie 18.10 odpływamy. Kolację zjadamy w barze, choć mamy też miejsce przy stoliku w jednej z dwóch restauracji.

Na Magellanie piwo 0,33 litra można nabyć w cenie od 2,80 funta, a półlitrowe  od 3,50 funta.

O godzinie dwudziestej powitalny show w wykonaniu statkowego zespołu rozrywkowego. Kelnerki krążą po widowni teatru w oczekiwaniu na zamówienia drinków. Oprócz wiązanki piosenek i popisów tanecznych jest też występ magika.

Poniedziałek, 09.04.18

Dowiadujemy się o zmianie trasy rejsu że względu na złą pogodę w okolicy kanału La Manche. Płyniemy więc odwrotnie do ruchu wskazówek zegara przez Morze Północne wzdłuż wschodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii w kierunku Orkadów, które mieliśmy odwiedzić dopiero pod koniec rejsu.  Dookoła mgła, ale słońce powoli się przebija.

W sali teatralnej prelekcja  Billa Powella o gwiazdach rocka. Tym razem na tapecie jest Brian Epstein, The Beatles i  Roy Orbison. W klubie kapitańskim nauka tańca i składania serwetek. Do dyspozycji pasażerów jest też siłownia, kasyno, kilka barów, baseny, salon masażu, stoliki karciane, puzzle i scrable.

Na Magellanie widać dbałość o czystość. Wszystkie elementy statku są nieustannie pucowane. Pasażerów zaś obowiązuje dezynfekcja rąk przed każdym wejściem do baru czy do restauracji.

Po południu kapitan Valentyn Zhukow (ur. w 1952 r w Odessie) zaprasza na powitalne spotkanie, podczas którego przedstawia oficerów odpowiedzialnych za poszczególne działy. Wcześniej pozuje do zdjęć. Przed wejściem do teatru pasażerowie częstowani są szampanem. Dzisiaj obowiązuje strój galowy. Podczas kolacji w restauracji Waldorf widzę jednak, że nie wszyscy przywiązują wagę do niepisanych form etykiety. Są więc też tacy, którzy zamiast garnituru czy smokingu założyli swetry. Dzielimy stolik z sędziwymi Holendrami.

Wieczorem koncert z utworami Abby. Niezły zespół taneczny.

O godzinie dwudziestej drugiej statek jest na wysokości Aberdeen (na ekranie kabinowego monitora możemy obserwować ślad trasy, prędkość i ilość pokonanych mil, stan pogody i głębokość morza).

Tej nocy trochę buja.

Wtorek, 10.04.18

 Rano budzimy się w Kirkwall na Orkadach. Jest pochmurno i chłodno. Kontrola paszportowa miała być o 9.15. Oficer imigracyjny przybyła jednak pół godziny później. Formalności przebiegły sprawnie i w chwilę później darmowym busem pojechaliśmy do centrum stolicy archipelagu Orkadów. Jest to odległość zaledwie czterech kilometrów. Stąd o 10.15 rusza bus linii T 11 za 12 funtów od osoby. Po niespełna godzinie dojeżdżamy przez Stromnes do Skaill.  Oglądamy klif z piaszczysto-kamienistą plażą i zwiedzamy pozostałości neolitycznego osiedla Skara Brae sprzed 4,5 tysiąca lat. Osada ta została częściowo odsłonięta spod warstwy piachu w wyniku sztormów w 1850 roku. W wyniku prac archeologicznych 8 kamiennych domostw w pełni odsłonięto w 1930 roku. Prawdopodobnie jest to najstarsze odkryte miejsce zamieszkania człowieka w Europie. Od 1999 roku na liście UNESCO. Wstęp 7,5 funta.

Po półtorej godzinie jedziemy dalej. Jest zimno. Po drodze widać pasące się owce, kamienne płoty i domy, faliste pagórki. Zero lasów, czasami tylko pojedyncze krzaki.  Łyse wierzchołki niskich gór robią przygnębiające wrażenie.

Docieramy do neolitycznego kręgu Ring of Brodgar. (Tu dodam, że podobna wycieczka ze statku kosztuje 51 f.). Dokładna data jego powstania nie jest znana, ale szacuje się, iż powstał około czterech tysięcy lat temu. Do czasów współczesnych zachowało się 27 z 60 kamieni. Najwyższy ma prawie pięć metrów, zaś najniższy niewiele ponad dwa. Ustawione są w kręgu o średnicy 104 metrów. Jest to jeden z największych kręgów kamiennych w Wielkiej Brytanii.

Po powrocie do Kirkwall nabywam czteropak piwa Stella Artois po 1,49 funta za puszkę. Zwiedzanie zaczynam od katedry św. Magnusa, która stanowi centralny punkt tego dziewięciotysięcznego miasta. Jest to kościół, którego budowa rozpoczęła się w XII wieku. Powstał na planie krzyża. Reprezentuje styl normański, gotycki i romański. Zbudowany jest z czerwonego i żółtego piaskowca. Należy oczywiście do Kościoła Szkocji. Obok świątyni rozciąga się cmentarz z pionowo ustawionymi płytami nagrobnymi. Po drugiej stronie ulicy znajduje się Bishop,s Palace, a właściwie to co z niego pozostało (wstęp 5 funtów). Nieopodal stoi Watergate.

Na statek wracam pieszo ścieżką wzdłuż portu. Po drodze mijam przystań promową. Można stąd dostać się promem do Lerwick na Szetlandach i do Aberdeen. Napotykam pierwsze kwitnące żonkile, a na pobliskiej łące głaszczę grzywę małego konika szetlandzkiego. Razem pokonuję 7 km. Nadal jest pochmurno i chłodno.

Wieczorem koncert. W dzisiejszym programie wykonywane są piosenki zespołu Queen. Odpływamy o godzinie 22.00.

Środa, 11.04.18

Lerwick - po przepłynięciu 101 mil (187 km) z Orkadów znaleźliśmy się na Szetlandach. Dokładnie na wyspie Mainland. Stolica Szetlandów to małe schludne miasteczko położone u podnóża niewielkich wzgórz. Kamienne zabudowania pną się tarasami  od portu w górę. Na południowym krańcu miasta, na skraju klifu zlokalizowany jest cmentarz, doskonale widoczny od strony morza. Mieszka tu około 7,5 tys ludzi, ale niespecjalnie widać ich na ulicach. Może dlatego, że środowy poranek jest wietrzny i chłodny. Przejaśnia się dopiero przed południem.

Spod statku do centrum miasta jest blisko, ale mimo to przygotowano dla pasażerów  Magellana darmowe busy.  Wysiadamy  przy molo Victoria, po czym każdy zwiedza na własną rękę. Na początku idziemy  razem z Wojciechem Dąbrowskim. Mijamy stare rybackie domki wystające wprost z wody. Dalej widzimy równie starą szkołę z internatem, kościół metodystów i bibliotekę zaadaptowaną po dawnym kościele. Oglądamy z zewnątrz monumentalny ratusz. Zachodzimy do katolickiego kościoła p.w. św. Małgorzaty, po czym udajemy się do ruin fortu Charlotte. Otoczony wysokim murem od strony morza, najeżony lufami armat - jeszcze dzisiaj robi wrażenie. Odwiedzam jeszcze muzeum Szetlandów. Wstęp jest tutaj bezpłatny, a na dwóch kondygnacjach można zapoznać się z eksponatami z bliższej i dalszej przeszłości, m.in. z rusztem do wypieku chleba, ręczną maszyną do młócenia zboża czy też łodziami rybackimi.

W sklepie  The co-pe ative niespodziewanie znajduję piwo Tyskie.  Czteropak kosztuje 6,29 funta, czyli około 30 zł. Z kolei Heineken 0,66 l  2 funty.

Odpływamy o 13.30. Towarzyszy nam świetna pogoda.
Druga część relacji tutaj 
Trzecia część relacji tutaj

Z kapitanem Zhukowem.

Kabina Magellana

Magellan w Amsterdamie

Amsterdam

Amsterdam

W Amsterdamie

Kapitan Magellana

Kelnerka na Magellanie

Orkady - Skara Brae

Skara Brae

Przy kamiennym kręgu

Ring of Brodgar

Ring of Brodar

Kirkwall - Bishops Palace

Kirkwall - katedra ś. Magnusa

Kirkwall - konik szetlandzki

Magellan w Kirkwall

Lerwick

Lerwick

Lerwick

Lerwick - fort Charlotte

Lerwick - muzeum Szetlandów

Lerwick

Lerwick

Klif - Szetlandy