Gajewski nie chciał awansować...

 Krzysztof Gajewski - wówczas podinspektor

Wszystko wskazuje na to, że nowym komendantem głównym policji zostanie Krzysztof Gajewski. Pewnym paradoksem jest tutaj fakt, że ten funkcjonariusz policji, notabene z mojego rocznika, bronił się jeszcze dziesięć lat temu przed myślą o dalszym awansie. Oto fragment wywiadu, jaki przeprowadził z nim Michał Stąporek z portalu Trojmiasto.pl w grudniu 2005 roku.:

- Nie obawia się pan wejść miedzy kibiców, a pewnie bałby się Pan awansu np. do komendy wojewódzkiej?

- Moja natura kłóci się już z tymi obowiązkami, które pełnię jako komendant miejski. Nie chciałbym przechodzić nigdzie wyżej.

Wbrew tym słowom Krzysztofowi Gajewskiemu przyszło  pełnić obowiązki komendanta wojewódzkiego w Bydgoszczy i w Gdańsku, a następnie zastępcy komendanta głównego. Teraz zaś wstępuje na najwyższy szczebel w policyjnej hierarchii.  Nie jest to oczywiście zarzut, lecz przykład na to, jak niezbadane są wyroki opatrzności...

Osobiście niewiele miałem do czynienia z panem Gajewskim, ale zrządzeniem losu kilka razy się na niego natknąłem. Było to dawno temu, więc  nie ufając swojej pamięci, odwołam się do zapisków ze swojego dziennika:

25.06.02. Wtorek

Samoobrona zapowiedziała na dzisiaj liczne demonstracje i blokady ciągów komunikacyjnych. W Gdańsku miało zostać zablokowane skrzyżowanie ulic: Grunwaldzkiej, Miszewskiego i Do Studzienki. Akcja miała rozpocząć się o godzinie jedenastej.

Przyjechałem na miejsce o godz. 11¹⁰.  Niestety, na skrzyżowaniu nie zauważyłem nic odbiegającego od codziennego gwaru i zgiełku. Dopiero po dokładniejszym rozejrzeniu się stwierdziłem obecność kilku radiowozów policyjnych i samochodu ekipy telewizyjnej.  Rychło też odkryłem stanowisko dowodzenia, które znajdowało się tuż przed apteką „Morską”. To stąd komendant miejski policji w Gdańsku, Krzysztof Gajewski, wydawał dyspozycje podległym funkcjonariuszom. Wokół niego zebrała się spora grupa dziennikarzy i fotoreporterów. Wszyscy czekali na dalszy rozwój wypadków. Tymczasem nie działo się nic. Jedynie siły policyjne ciągle ulegały wzmocnieniu o kolejne plutony oddziału prewencji.

O dwunastej trzydzieści zrobił się mały szum. Od strony opery nadchodziła jakaś grupa z transparentem Samoobrony. Kiedy podeszli bliżej okazało się, że jest to trzech mężczyzn i tyleż kobiet. Te ostatnie były mocno korpulentne, co zadaje kłam twierdzeniom, jakoby partia Leppera grupowała wyłącznie biednych i głodnych. „Demonstracja” szybko przeszła do siedziby Samoobrony przy Miszewskiego i to było właściwie wszystko. Przedstawiciele mediów byli wyraźnie zawiedzeni. Tyle czekania  na nic. Wkrótce więc rozeszli się. Policja patrolowała skrzyżowanie jeszcze do 14³⁰.

Blokady nie było. Jednak setki funkcjonariuszy przez kilka godzin stało bezczynnie, zamiast wykonywać w tym czasie normalne  codzienne obowiązki. Paliwo do radiowozów też nie wlało się za darmo. Czyżby Lepper i jego kompania polubili zabawę w kotka i myszkę?

03.04.03. Czwartek

„Ty jesteś komendantem, ale na Trakcie Królewskim rządzę ja!” – taki podpis zaproponowałem pod zdjęcie przedstawiające scenę powitania gdańskiego „pirata” i komendanta policji Gajewskiego. Moja propozycja znalazła się wśród kilku wyróżnionych jako najciekawsze w konkursie Dziennika Bałtyckiego, który prowadzi od pewnego czasu zabawę w podpisywanie fotek. Niby drobiazg, a cieszy.

Krzysztof Gajewski i Andrzej Sulewski

01.05.03. Czwartek

Święto pracy!  Jak wyglądało niegdyś, wielu z nas pamięta, a pozostali mogą sobie obejrzeć na starych kronikach filmowych. Jedno jest pewne – obecne obchody to tylko popłuczyny po tym tradycyjnym robotniczym święcie. Obserwowałem dzisiaj w Gdańsku coś na kształt pochodu pierwszomajowego. Wyglądało to mniej więcej tak:

Spod multikina „Krewetka” wyruszyły dwa radiowozy, jeden policyjny a drugi należący do straży miejskiej. Za nimi szli komendanci Gajewski z Sodolem i jeszcze paru innych funkcjonariuszy. Potem byłem ja i kilku gości z aparatami fotograficznymi. Za nami zaś maszerowało kilkunastu młodzieńców z flagami ZSMP i tyleż samo przedstawicieli innych młodzieżówek lewicowych. Na końcu szli nieco starsi reprezentanci jakichś bliżej nieznanych mi partii i ugrupowań. W sumie cały ten niby pochód liczył nie więcej niż sto osób. Zamykały go kolejne trzy radiowozy.

I tak szliśmy sobie w kierunku Długiej. Jedni krzyczeli: „Chleba, pracy i edukacji”, inni zaś wołali: „Miller i Kwaśniewski – Busha pieski”. Przy fontannie Neptuna pochód się rozwiązał. Ot, i wszystko.

29.05.04. Sobota

Poszedłem na Długą, aby obejrzeć paradę zorganizowaną z okazji Święta Miasta. Widownia dopisała, ale oficjele jakby mniej. Na przedzie kroczył, pchając przed sobą wózek ze swoją latoroślą, prezydent Adamowicz z małżonką. Za nim szło kilkunastu radnych w  dawnych strojach i paru współcześnie odzianych rajców. Przy Złotej Bramie, w grupie gapiów, zauważyłem komendanta miejskiego policji w cywilu. Krzysztof Gajewski  popatrzył przez chwilę na barwny pochód, po czym  wraz z żoną i synkiem udał się w stronę tunelu, nieopodal budynku Lotu. Innych znanych twarzy nie udało mi się dojrzeć.