Po pogrzebie prezydenta

Bazylika Mariacka

Dzień po pogrzebie udałem się do Bazyliki Mariackiej, żeby pokłonić się przed urną z prochami Pawła Adamowicza. To samo czyniły setki i tysiące innych osób, które nieprzerwanie przesuwały się przez wąsko otwarte wrota świątyni. Pamięć o zamordowanym prezydencie widać było i nadal jest w takich miejscach jak Brama Wyżynna, przedproża Dworu Artusa, Urząd Miejski, chodnik przed BGŻ (nieopodal stała feralna estrada) i plac przed bazyliką. Wszędzie tam pali się mnóstwo zniczy, wiszą portrety prezydenta i szaliki od kibiców klubów sportowych. Tych wszystkich oznak żałoby, pamięci i smutku nikt nie zadekretował. Ludzie przychodzili i przychodzą w te miejsca spontanicznie, z potrzeby serca.

Niestety, jak zawsze w podobnych przypadkach pojawiły się głosy krytyczne. Jednym nie podobała się wystawność pogrzebu. „Chowają go jak boga” – mówili. Inni mieli za złe, że prezydent i premier zostali posadzeni w piątym rzędzie (w pierwszych rzędach siedziała rodzina i byli prezydenci, a także Donald Tusk z żoną). Jeszcze innym nie podobało się gloryfikowanie postaci zmarłego, bo przecież „nie był święty”. Również słowa dominikanina L. Wiśniewskiego o tym, że cyt.: Człowiek posługujący się językiem nienawiści, człowiek budujący swoją karierę na kłamstwie, nie może pełnić wysokich funkcji w naszym kraju. I będziemy odtąd tego przestrzegać, nie każdy właściwie zrozumiał. Z jednej strony bowiem lider PO ogłosił, że jego nie dotyczą. Z drugiej zaś TVP celowo wkleiła ujęcie z Tuskiem jako podkład pod owo płomienne wystąpienie.

Niestety, po tych i po innych przejawach wyraźnie widać, że nie ma szans  na odejście od nienawiści, o co apelowali przecież wszyscy żegnający tragicznie zmarłego prezydenta. Nie wiem jak to jest z innymi narodami, ale nasz jest chyba wyjątkowo swarliwy.

 

Brama Wyżynna

BGŻ

Dwór Artusa

Dwór Artusa

Bazylika Mariacka

Bazylika Mariacka

Bazylika Mariacka

Bazylika Mariacka

Urząd Miejski w Gdańsku

Urząd Miejski

Urząd Miejski

Urząd Miejski

Urząd Miejski

Urząd Miejski

Urząd Miejski

Trzech Króli i emeryt...

Gdańsk, Piwna

Chłodny dzień, mimo iż temperatura oscyluje w granicach tylko minus jednego stopnia C. Obserwuję początek przemarszu orszaku Trzech Króli spod Bazyliki Mariackiej. W ich roli występują: Michał Targowski (dyrektor ZOO), Larry Okey Ugwu (dyrektor NCK) i Grzegorz Wszelaczyński z Zespołu Szkół Fregata. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się  Larry, który już od wielu lat wciela się w postać jednego z Mędrców Wschodu. Nadmienię przy okazji, że najbardziej znany gdański Nigeryjczyk jest moim rówieśnikiem. Na Piwnej spotykam Darka Dziobę, jak zwykle z rowerem. Dla niego sezon trwa cały rok, nawet do pracy dojeżdża na dwóch kółkach. Podziwiam i zazdroszczę, gdyż ja sam  w okresie grudzień – luty chowam rower do piwnicy.

Po symbolicznym uczestnictwie w marszu Trzech Króli jadę do Wrzeszcza, gdzie przy ul. Batorego spotykam się z Ryśkiem na tradycyjnej pogawędce przy piwie. Dla niezorientowanych, Rysiek jest moim byłym kolegą z pracy, który zażywa już emeryckiego dobrobytu. Ja muszę czekać na to szczęście bycia klientem ZUS jeszcze pięć lat …

Gdańskie szopki

Szopka w Bazylice Mariackiej

Aktualna pogoda w Gdańsku przypomina raczej Wielkanoc niż Boże Narodzenie.  Gdyby nie charakterystyczny wystrój sklepów czy kościołów, to ktoś obudzony z długiego snu mógłby pomyśleć, że mamy wiosnę. Właśnie, a propos wystroju – odwiedziłem dzisiaj jedenaście gdańskich świątyń katolickich, żeby obejrzeć tradycyjne szopki bożonarodzeniowe.

Szopka w Bazylice św. Mikołaja (Dominikanie)

Kościół św. Jana

Spacer rozpocząłem od najbardziej rozpoznawalnej w grodzie nad Motławą Bazyliki Mariackiej. W tutejszej szopce wyeksponowana jest biblijna scena składania darów, a nad całością rozpościera się napis „Gloria in excelsis Deo” (Chwała na wysokości Bogu).

W kościele św. Jana, znanym m.in. ze spektakli teatralnych  i Duszpasterstwa Środowisk Twórczych, o Bożym Narodzeniu świadczyły jedynie choinki i ozdobne w bombki gałązki jedliny.

Szopka w Bazylice św. Brygidy

Z kolei w Bazylice św. Brygidy, która jeszcze nie tak dawno kojarzona była z różnymi, nie zawsze powszechnie akceptowanymi, inicjatywami ś.p. prałata H. Jankowskiego, świąteczna szopka przyozdobiona jest napisem „Przyjdź Panie”.

Szopka w kościele św. Katarzyny

Ciekawa, moim zdaniem, jest szopka u Dominikanów, w Bazylice św. Mikołaja. Wygląda skromnie, ale jest dość pomysłowo zaaranżowana.

Szopka w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego(kościół Zmartwychwstania Pańskiego)

Pomysłowa jest także szopka w kościele św. Katarzyny (niedawno odbudowano wieżę i dach tej świątyni po pożarze  z przed sześciu lat).

Dodaj napis

W kościołach św. Elżbiety i św. Jerzego obejrzałem tylko masywne drzwi wejściowe z równie solidnymi klamkami. Natomiast w kościołach Bożego Ciała przy ul. 3 Maja, Piotra i Pawła przy ul. Sobótki oraz w Kolegiacie Najświętszego Serca Jezusowego przy ul. Zator-Przytockiego wszedłem co prawda do krucht, ale wejścia do naw głównych broniły mocne kraty. Zaznaczam przy tym, że nie była to  noc ani dzień powszedni, lecz wczesne popołudnie drugiego dnia świąt Bożego Narodzenia.

Zupełnie inne przyjęcie czeka na każdego, kto zechce pofatygować się do kościoła Zmartwychwstania Pańskiego przy ul. Gomółki w dzielnicy Strzyża. Tutaj można nie tylko wejść do kościoła i podziwiać żłóbek wkomponowany w ołtarz, ale też oglądać żywą szopkę umieszczoną tuż pod lasem. Ks. Krzysztof Swół, proboszcz tej parafii, chce i potrafi wyjść do wiernych. Przykładem jego starań o bliskie relacje z parafianami może być choćby zwyczaj osobistego składania życzeń i łamania się z nimi opłatkiem po pasterce.