Ireneusz Gębski: Strzyżą

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Strzyżą. Pokaż wszystkie posty

Gdańsk mniej znany

Brętowo

Pochmurną sobotę postanowiłem wykorzystać na spacer po mniej znanych i uczęszczanych dróżkach i szlakach turystycznych Gdańska. Na odcinku Strzyża – Gdańsk Główny przeszedłem po pagórkach i dolinkach łącznie 15,5 kilometra. Oczywiście większość tej trasy znałem z poprzednich wędrówek, ale odkryłem też miejsca, w których jeszcze nigdy nie byłem.

Swój marsz rozpocząłem od Strzyży. Przeszedłem obok pomnika upamiętniającego generała Stanisława Maczka i drzew ubranych w zabawne kolorowe kubraczki, po czym ulicą Chopina dotarłem do torów Pomorskiej Kolei Metropolitalnej. Po drodze mijałem spore grupki bezdomnych lub po prostu ludzi biednych, którzy szli po dary na plebanię przy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Od Mostu Weisera (tego nowego z 2014 roku, który został zbudowany w miejsce wyburzonego wiaduktu z 1913 roku) poszedłem skrajem lasu na dawny cmentarz poniemiecki w Brętowie. Stąd zaś, po przejściu skrzyżowania Słowackiego i Potokowej udałem się wzdłuż zbiornika retencyjnego Srebrniki w stronę pobliskiego lasu. Na tych terenach istniał niegdyś poligon wojskowy. Teraz krajobraz jest tam raczej księżycowy. O dawnej funkcji tego terenu przypominają betonowe słupy pozostałe po ogrodzeniu. Zachowały się też schodki, które prowadzą na szczyt wzgórza, gdzie niespodziewanie przechodzą w wąską i zarośniętą krzewami ścieżkę.

Gdzieś na wysokości cmentarza Srebrzysko wszedłem na żółty szlak, którym praktycznie poruszałem się już do końca. Minąłem punkt widokowy Podleśna Polana, korty tenisowe „Podleśna” (świetna lokalizacja w otoczeniu lasów) i dotarłem do ładnie zagospodarowanego placu zabaw przy Podleśnej Polanie. Stąd zaś miałem już tylko rzut beretem do Altany Gutenberga (zbudowano ją z drewna w 1840 roku, by po 50 latach zmienić konstrukcję na metalową, a 5 lat później ustawiono w niej posąg wynalazcy druku). Idąc dalej Parkiem Jaśkowej Doliny doszedłem do Teatru Leśnego. Historia zbudowanego tu amfiteatru liczy już 108 lat.

Przy Jaśkowej Dolinie zatrzymałem się na chwilę przy okazałym dębie, który w 1863 roku posadziła młodzież z gimnazjum w Gdańsku, po czym jąłem wspinać się na punkt widokowy Ślimak (inaczej Królewskie Wzgórze lub Sobótka). Znajduje się on na wysokości 99 metrów n.p.m. Widać z niego fragment Wrzeszcza i kawałek Zatoki Gdańskiej. Niedaleko stąd znajduje się wysoka na 94 metry wieża nadawcza „Jaśkowa Kopa”. Niestety, nie ma możliwości wejścia na nią.

Po zejściu do Doliny Królewskiej i przejściu przez ulicę Sobieskiego rozpocząłem wspinaczkę na Suchańską Górę (inaczej Cygańską). Przeszedłem najpierw obok dawnego stadionu Lechii, a potem wzdłuż płotu Szpitala Zakaźnego wydostałem się na pustą przestrzeń między Aniołkami a Suchaninem. Rozpościerał się stąd doskonały widok na stocznie i zatokę.

Idąc dalej mijałem różne nekropolie. Pierwszą z nich był Wojskowy Cmentarz Francuski. Znajduje się tu pomnik złożony z trzech wysmukłych krzyży oraz rzędy białych krzyży upamiętniających żołnierzy francuskich poległych na terenie Polski. Kolejnym miejscem zbiorowego pochówku jest Cmentarz Mauzoleum Żołnierzy Radzieckich, usytuowany obok Cmentarza Garnizonowego. Ostatnim zaś, obok którego przechodzę, jest otwarty w 2002 roku niedaleko dworca PKS Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy. Na symbolicznej płycie wykuta jest inskrypcja: TYM, CO IMION NIE MAJĄ.

Most Weisera