Rowerem przez Kaszuby

Zagroda Modrzewo

117,24 km w 5 g, 13 m

Dwa ostatnie dni upłynęły mi pod znakiem intensywnych przejazdów rowerowych. Wczoraj wystartowałem z Gdańska do Modrzejewa pokonując 117 kilometrów. Jechałem między innymi przez Żukowo, Somonino, Brodnicę, Stężycę, Korne, Bytów i Tuchomko. Po drodze podziwiałem oczywiście kaszubskie krajobrazy, a czasami mruczałem pod nosem, gdy trzeba było pedałować pod górę, np. z Brodnicy Dolnej do Brodnicy Górnej.

Na miejscu odwiedziłem rodzinę, po czym już bez roweru, wypluskałem się w Jeziorze Borowym oraz obejrzałem tzw. Zagrodę Modrzewo. Jest to prawie trzystuletni dom o konstrukcji ryglowej, który przeprowadził do Modrzejewa z Nowych Hut Cezary Materek, po czym urządził w nim Izbę Regionalną.

108,83 km w 5 g. 11 m

Dzisiaj rano postanowiłem nieco zmodyfikować trasę powrotną. Pojechałem więc przez Chotkowo, Dąbrówkę, Bytów i Sulęczyno. Potem  znów wróciłem na wczorajszy szlak, którym podążałem aż do Żukowa. Tu znowu zmieniłem kierunek i zamiast przez Pępowo i Rębiechowo pojechałem do Gdańska przez Lniska i Leźno. Wyszło kilka kilometrów mniej, ale za to w Kokoszkach zaliczyłem glebę. Lądowanie w rowie po wypadnięciu z koleiny było dość nieprzyjemne, gdyż skończyło się stłuczeniem żebra o brzeg kierownicy.

W sumie jednak wycieczkę uważam za udaną, gdyż dopisywała pogoda, a co za tym idzie - kaszubskie jeziora, lasy oraz zielone pola i łąki miały większy urok.

Kociewsko-Kaszubska wędrówka

Kolega Artur zaproponował mi dłuższy spacer. Konkretnie z Czarnej Wody do Kościerzyny. Trasę tę mieliśmy przejść w dwóch etapach. Pierwszego dnia mieliśmy pokonać 24 kilometry, a drugiego 20. W sumie niewiele. Jednakże plany planami, a życie pisze inne scenariusze...

Do Czarnej Wody dojechaliśmy z Gdańska pociągiem. Łącznie z przesiadką w Tczewie podróż trwała  godzinę i 45 minut. Tak więc już po wpół do dziesiątej rozpoczęliśmy naszą wędrówkę. Ruszyliśmy zielonym szlakiem w kierunku miejscowości Odry. Zanim weszliśmy w las, zatrzymaliśmy się na chwilę przed pomnikiem kolejarzy pomordowanych i poległych podczas drugiej wojny światowej (więcej o pomnikach tutaj). W drodze do Klonowic natknęliśmy się na worki ze śmieciami, które ktoś bezczelnie wywiózł do lasu. W Klonowicach przeszliśmy przez mostek nad Wdą, dokładnie na 134,5 kilometrze tej rzeki. Nieco dalej minęliśmy kapliczkę z czerwonej cegły oraz wiadukt.  W Odrach rzuciliśmy okiem na kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, po czym podążyliśmy do słynnych kamiennych kręgów.

Przed bramą Rezerwatu "Kręgi Kamienne" zorientowaliśmy się, że obiekt jest o tej porze roku nieczynny.  Trudno byłoby jednak zrezygnować z możliwości obejrzenia drugiego i najstarszego (po angielskim Stonehange) miejsca tego typu w Europie. Na płocie była co prawda kartka z informacją: "W sprawie zwiedzania proszę dzwonić (...)", ale uznaliśmy, że szybciej i sprawniej będzie przeskoczyć ogrodzenie. Tak też uczyniliśmy. Szczegóły ze zwiedzania na zdjęciach poniżej.

Po obejrzeniu kurhanów i kręgów starego cmentarzyska poszliśmy w stronę wsi Miedzno. Tu, obok drewnianego przystanku autobusowego i słupa energetycznego z transformatorem stoi otynkowana na biało kapliczka. Jedna z wielu w tych okolicach. Nieco dalej usytuowane jest siedlisko "Czernihówka". Uwagę zwraca charakterystyczny dom kryty strzechą. Właściciele prowadzą tu gospodarstwo agroturystyczne.

Z Miedzna dochodzimy do kanału Wdy. Tu przez chwilę wahamy się, w którą stronę iść. Dobrze oznakowany dotychczas szlak turystyczny w tym miejscu nieco zawodzi. A może po prostu przegapiliśmy znaki? Tak czy owak, zamiast w prawo, idziemy w wzdłuż kanału w lewo. Kiedy dochodzimy do torów kolejowych przed Karsinem, orientuję się, że zboczyliśmy z zielonego szlaku. Aby na niego wrócić, trzeba iść w stronę miejscowości Bąk. Idziemy więc forsownym marszem torami lub obok nich. Czasami po mchu, czasami po kruszywie, ale przeważnie po piachu. Kondycyjnie wytrzymuję, ale w okolicy przystanku kolejowego Bąk (mniej więcej na 25 kilometrze trasy) zaczynam odczuwać ból w prawym biodrze. Rwie mnie coś w pachwinie i zaczynam utykać. Potem dołącza się ból w kolanie, a wreszcie - pewnie prawem serii - luzuje mi się sznurowadło w bucie i obcieram sobie tylną część stopy. Tempo marszu nieco spada (średnia na trasie 39,45 kilometrów wyniosła 5,33 km/h, a czas 7 godzin i 24 minuty.

Po drodze mijamy jeziora Drząszcz, Prusionki Wielkie, Chądzie i Gołuńskie. W Gołuniu opuszczamy szlak zielony i idziemy do Wdzydz Kiszewskich. Pogoda jest wspaniała. Zieleni jeszcze nie widać, ale ptaki już żwawo śpiewają. We Wdzydzach odwiedzamy najpierw sklep spożywczy. Uzupełniamy zapasy, po czym wspinamy się pod niewielką górkę do Domu Wczasowego "Gabriela". Za nocleg płacimy 40 zł od osoby. Nie otrzymujemy oczywiście paragonu ani też nikt nie interesuje się naszą tożsamością. W pokoiku na poddaszu jest łazienka, ale mikroskopijna kuchenka mieści się już na korytarzu. Jest lodówka, czajnik, mikrofalówka, a w pokoju telewizor. W sumie standard.

W nocy mam problemy z przewracaniem się na drugi bok. Prawa noga dokucza. Drugiego dnia utykam jeszcze bardziej. Pobieżnie zwiedzamy Wdzydze i decydujemy się  na jazdę do Kościerzyny autobusem. Ponieważ jednak do najbliższego odjazdu mamy ponad trzy godziny, idziemy pieszo, aby "zabić" czas. Ostatecznie dochodzimy do Wąglikowic. W sumie zrobiliśmy zakładaną wcześniej ilość kilometrów, choć może nie do końca po planowanej trasie...

Wiosna :)

 

Pomnik Poległych Kolejarzy w Czarnej Wodzie

Wda w Klonowicach

Kościół w Odrach

Rezerwat "Kręgi Kamienne"

Miedzno

Miedzno - Czernihówka

Bąk

Gołuń

Wdzydze - DW "Gabriela"

Wdzydze

Wdzydze

Wdzydze

Kościół w Wąglikowicach