Nobel dla Polki

Olga Tokarczuk Fot. Łukasz Giza/Onet

Dobra wiadomość - Olga Tokarczuk otrzymała literacką nagrodę Nobla! Zła wiadomość – nigdy nie miałem w rękach żadnej jej książki. Trzeba to nadrobić!

Trochę statystyki. Olga Tokarczuk jest trzecią w historii Polką uhonorowaną nagrodą Nobla, w  tym drugą z zakresu literatury i pierwszą w XXI wieku. Przypomnę, że 23 lata temu Nobla przyznano Wisławie Szymborskiej. Pozostali laureaci tej nagrody byli mężczyznami. Jako pierwszy w 1905 roku dostał ją Henryk Sienkiewicz.  Dziewiętnaście lat później komitet noblowski uhonorował Władysława Reymonta. Tu ciekawostka: Tokarczuk i Reymont otrzymali Nobla w wieku 57 lat, a tym samym są najmłodszymi polskimi laureatami (nie liczę Lecha Wałęsy, jako że dostał on pokojową a nie literacką nagrodę). W 1980 roku Nobla otrzymał Czesław Miłosz, piąty (trzeci w kolejności) polski pisarz. Szymborska była  jedyną laureatką literackiej nagrody Nobla, która otrzymała ją  jeszcze za życia poprzedniego noblisty. 

Na koniec osobista refleksja. Mam w biblioteczce niemal wszystkie książki Sienkiewicza i Reymonta oraz jedną Miłosza. Nie posiadam natomiast żadnej pozycji Szymborskiej, nie wspominając już o Tokarczuk. Ciekawe, czy to znak czasów czy  tylko ja tak się zaniedbałem?
P.S. I jeszcze moje prywatne trzy grosze do powyższej statystyki. Olga Tokarczuk jest  młodsza ode mnie o cztery lata i jest jednocześnie czwartą zdobywczynią Nobla (łącznie z Wałęsą) za mojego życia...

JKM okrada Miłosza

Autograf JKM sprzed lat

Janusz Korwin-Mikke znany jest z wygłaszania poglądów tyleż kontrowersyjnych, co skrajnych. Z wieloma z nich można się zgadzać lub też o nich dyskutować. Inne zaś trzeba całkowicie odrzucić. Co innego, jeżeli chodzi o fakty. Tutaj nie ma pola do manewru. Albo coś jest prawdą, albo nie. Do czego zmierzam? Otóż w ostatnim numerze tygodnika Angora  pan Korwin-Mikke był uprzejmy zacytować wiersz jednego z noblistów:

"Który skrzywdziłeś człowieka prostego

Śmiechem nad jego krzywdą  wybuchając,

Gromadę diabłów  wokół siebie mając

Dla pomieszania dobrego i złego (...).

W oryginale fragment ten brzmi tak:

Który skrzywdziłeś człowieka prostego

Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając,

Gromadę błaznów koło siebie mając

Na pomieszanie dobrego i złego,

No dobra, może JKM cytował z pamięci, więc mogły mu się nieco poplątać wersy. Jak jednak wytłumaczyć fakt, że ten światły i rzekomo znający się perfekcyjnie na wszystkim człowiek przypisał autorstwo tego znanego powszechnie utworu Zbigniewowi Herbertowi? Tego nie wiem, podobnie jak tego, dlaczego redakcja popularnego tygodnika nie poprawiła tego ewidentnego błędu.

Miłosz się chyba w grobie przewraca...